چرا باید قرارداد نوشته و تنظیم کرد ؟

نحوه تنظیم قرارداد : در ایام قدیم مرسوم بوده است که برای انجام کاری، قراردادها را به صورت شفاهی منعقد می‌کردند، که این نوع قراردادها دچار شبهاتی بود و در آخر کار دو طرف به محکمه‌های قضایی می‌کشید؛ در برخی اوقات نیز قراردادها به صورت کتبی و بدون رعایت اصول نگارش نوشته می‌شدند که در حین کار باز هم دو طرف به مشکلات حقوقی زیادی برخورد می‌کردند.

اما در این دهه افراد می‌دانند که باید برای انجام کار و وظیفه، قراردادی با اصول صحیح را نگارش و امضا کنند تا درگیر کارهای حقوقی بعد از آن نشوند.

بنابراین امروزه آشنایی با متن قراردادها و کسب مهارت و تجربه کافی برای نگارش یک متن قرارداد اصولی از ضروری‌ترین کارها برای موفقیت در قراردادنویسی و مسائل حقوقی است.

قرارداد به عنوان یک سند حقوقی در برابر همگان قابل استناد است و طرفین با استناد به قرارداد نیاز به دلیل بیشتری برای مطالبه تعهدات طرف دیگر ندارند.

چه نوع قراردادهای رایجی وجود دارد ؟

قراردادها انواع مختلفی دارند؛ مانند: قرارداد استخدام ، قرارداد ساخت ساختمان ، قرارداد مشارکت مدنی ، قرارداد اجاره ، قرارداد فروش ، قرارداد پیمانکاری و… که در هر حیطه و زمینه‌ای متفاوت می‌باشند. در این مطلب سعی داریم اصول نگارش متن قرارداد را به صورتی با شما در میان بگذاریم که بتوانید از آن در تمام موارد قراردادنویسی استفاده کنید.

تفاوت قرارداد با تفاهم‌ نامه یا توافق نامه چیست ؟

تفاوت میان قرارداد، تفاهم‌نامه، توافق‌نامه از سوالات پرتکراری است که همه‌روزه برای افرادی که به فراخور نوع فعالیت‌شان با آن سر و کار دارند پیش می‌آید. قبل از اینکه تفاوت آنها را بیان کنیم، خاطرنشان می‌کنیم که عنوان اسناد تهیه‌شده ملاک تصمیم­‌گیری برای تمییز دادن این‌گونه اسناد نیست بلکه آن چیزی که ملاک تفسیر سند ایجاد شده می‌­باشد متن و محتوای متون تحریر شده است .

لذا از این جهت بسیاری از حقوقدانان فرق چندانی میان تفاهم‌نامه، توافق‌­نامه و قرارداد قایل نمی‌­باشند. با این تفاوت که اصولا تفاهم‌ نامه برای طرفین الزام‌آور نیست یعنی تفاهم‌ نامه از نظر قانونی قابل استناد نیست ولی استفاده از برخی عبارات الزام‌آور می‌تواند مدعی را برای رسیدن به ادعای الزام‌آوری کمک کند. در مقابل توافق‌نامه‌ها به عنوان یک سند قانونی از الزام حقوقی بهره‌مند هستند اما رسمیت آنها از یک قرارداد کمتر است.

انواع عقود ومعاملات :

•  عقود و معاملات به لازم و جایز،خیاری و منجز تقسیم می شوند .
  ۱٫    عقد لازم : آن است که هیچ یک از طرفین معامله حق فسخ آن را نداشته باشد مگر در موارد معینه .
  ۲٫    عقد جایز : آن است که هر یک از طرفین بتواند هر وقتی بخواهد فسخ کند .
•  عقد ممکن است نسبت به یک طرف لازم باشد و نسبت به طرف دیگر جایز.
  ۱٫    عقد خیاری : آن است که برای طرفین یا یکی از آنها یا برای ثالثی اختیار فسخ باشد .
  ۲٫    عقد منجز: آن است که تأثیر آن بر حسب انشاء موقوف به امر دیگری نباشد و الا معلق خواهد بود .
•  تعلیق واقعی در صورتی است که تحقق شرط در آینده احتمالی و نا معلوم و مربوط به حادثه خارجی باشد نه درستی و نفوذ آن .
•  ضمان و نکاح معلق باطل است .

برای صحت هر معامله چه شرایطی  اساسی باید رعایت شود :

۱٫    قصد طرفین و رضای آنها
۲٫    اهلیت طرفین
۳٫    موضوع معین مورد معامله باشد
۴٫    مشروعیت جت معامله

•  بنابراین عقودی که شرایط فوق را نداشته باشند باطل اند و آثار آن نیز از بین می رود.
•  هرگاه اراده واقعی با آنچه اعلام شده متفاوت باشد،اراده واقعی حاکم برعقد است.
•  ممکن است در ضمن عقد تعهدی را به نفع ثالث انجام داد و یا یکی از دو عوض به سود ثالث باشد . در این صورت مشروطه له یا همان ثالث حق رجوع به متعهد را دارد .
•  آنچه که اهمیت دارد رعایت کلیه شرایط صحت عقد با در نظر گرفتن نوع موضوع معامله و مشخص بودن طرفین معامله از لحاظ اصیل یا نماینده با وکیل بودن آنها می باشد . که بعد از معامله در این خصوص اختلافی حاصل نشود .